Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




dinsdag 1 maart 2011

Stabiel

Inmiddels zijn we weer een week verder en ik moet zeggen dat we niet mogen mopperen. Het blijft eigenlijk allemaal mooi stabiel. Shazli heeft wel weer heel veel emoties op bepaalde dagen: moet dan echt snel huilen als mensen iets tegen hem zeggen, zelfs bij voor hem onbekende mensen. Heel moeilijk om te zien natuurlijk, want ik heb steeds meer het gevoel dat hij weer meer bewustzijn heeft dan een poosje geleden, maar dat hij wel heel erg in zijn eigen lichaam gevangen zit, omdat hij niet kan communiceren. Ik zeg hem geregeld dat dit een heel moeilijke fase is waar we doorheen moeten. Dat het misschien beter gaat worden, maar dat hij heel veel geduld moet hebben. En dat is normaal gesproken niet zo Shazli's sterkste punt zeg maar, geduld hebben als hij iets heel graag wil... Toch lijkt het dat hij het snapt, want hij wordt dan wel weer rustiger.
Gelukkig heb ik hem zaterdag ook lekker zien lachen (echt lachen met geluidjes) om een Egyptische film. Ik houd niet zo van de vaak flauwe Egyptische humor in films, maar ik heb echt mee zitten lachen, omdat ik zo blij was dat Shazli plezier had.
Wel is hij nu hij weer dagelijks bezoek krijgt wat vermoeider dan de afgelopen weken. Hij gaat dus ook wel eens wat eerder naar bed en ligt dan als een heel tevreden prins tv te kijken.

Wordt weer vervolgd!

Groetjes, Karin

4 opmerkingen:

  1. Hey Karin,
    Het blijven wel hele kleine lichtpuntjes waar je je aan vast moet houden, maar gelukkig zijn ze er!
    Wens jullie binnen afzienbare tijd nog meer lichtpuntjes om toch positief door te kunnen gaan.
    Groetjes,
    Carla

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Karin,

    het klinkt toch nog steeds allemaal heel positief gelukkig. Ik hoop dat dit in stijgende lijn zal blijven voort zetten, en ik weet zeker dat jij hem wel door deze hele moeilijke periode hem heen sleept. Chapeau voor jou meid, een lievere partner kon hij zich niet wensen!!!!!!

    groetjes Angelique

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hoi karin

    wat fijn om te lezen dat shazli stabiel is
    en ik kreeg ook een glimlach van de zin dat shazli moest lachen om een film en dat jij mee aan het lachen was ik zag het helemaal voor mijn heerlijk hoor
    ik hoop echt dat het een stijgendelijn blijft voor jullie beide
    nou dikke kus en knuf voor nu
    gr natasja bos

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een goeie berichten allemaal.
    dat hij zich meer bewust wordt van zijn situatie is wel pijnlijk voor hem maar we moeten wel die kant op natuurlijk.
    Hopelijk blijft het zo doorgaan.
    Dikke pakkerd voor jullie

    liefs Tineke

    BeantwoordenVerwijderen