Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




donderdag 28 februari 2013

Naar Egypte!!!

Het gaat hartstikke goed met Shazli in zijn nieuwe woonomgeving. Hij heeft het er goed naar zijn zin en werkt keihard aan verdere vooruitgang. Hij heeft inmiddels zijn eigen walker (hoge rollator) gekregen en het lopen daarmee gaat prima. Ook zie ik dat hij zijn linkerarm steeds meer gaat gebruiken.

Omdat het zo goed gaat en hij nu zelf tussen 2 mensen in een stukje kan lopen is het mogelijk dat we op familiebezoek in Egypte gaan. Nu kunnen we het vliegtuig in zonder dat er allerlei ingrijpende maatregelen moeten worden getroffen. Voor het eerst in bijna 3 jaar gaat Shazli zijn familie in het echt zien! Skype is een uitkomst, maar in het echt is toch wel even anders. We moeten nog even geduld hebben, maar over een tijdje gaat het dan toch echt gebeuren dus!

Groetjes, Karin