Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




woensdag 8 augustus 2012

KNO-arts bezocht

De hoogste tijd om weer eens een update te plaatsen. Helaas heb ik deze keer niet heel veel positiefs te melden. Na een flitsende start de eerste 6 weken in De Hazelaar, kwam de vooruitgang tot stilstand. Shazli kan de brug op en neer lopen, maar de overgang naar het lopen met een rekje lukt niet. Hij is heel bang om te vallen en dat blokkeert hem in verdere vooruitgang waarschijnlijk. Sinds 2 weken komt er nu een psycholoog met hem praten om te kijken of die angst ingeperkt kan worden, zodat de blokkade minder kan worden. Als dat niet gaat lukken, dan zou het wel eens zo kunnen zijn dat ze gaan stoppen met de revalidatie. Over een maand is er weer een evaluatie en dan gaat de beslissing vallen. Ik ben er niet gerust op...

Ook was de logopediste gestopt met de therapie. Ze had de indruk dat Shazli's verhemelte en huig niet werkten en had ons doorverwezen naar een KNO-arts in het Elisabethziekenhuis in Tilburg. Zou misschien operatief te verhelpen zijn, zodat er meer klanken gemaakt konden worden en de articulatie beter zou worden. Gisteren zijn we daar geweest, maar er is geen sprake van verlamming. Wel van een probleem in de aansturing vanuit de hersenen bij bepaalde klanken en de spieren van de lippen en de tong. Advies is om nog flinke tijd door te gaan met de logopedie (te hervatten dus eigenlijk) en dan te hopen dat er nog wat verbetering optreedt. Een operatieve ingreep is op dit moment in elk geval prematuur.

Ik had dit idee zelf ook al, dus het is geen tegenvaller, maar toch merk ik dat ik bang begin te worden dat Shazli aan zijn plafond zit. Of misschien ook niet, maar dat het gewoon allemaal heel erg langzaam gaat en dat hij van het behandelteam niet de kans krijgt het in zijn tempo te doen en dat er over 4 weken besloten wordt te stoppen.

We moeten dus afwachten hoe het de komende weken gaat. Hopelijk overwint hij zijn angst.

Groetjes, Karin

Vakantie gevierd!

Bijna een maand geleden zijn we op vakantie geweest met de boot van De Zonnebloem. De bestemming was Duitsland en het was pure verwennerij kunnen we wel zeggen. We hadden het getroffen met Shazli's verzorgsters; twee dames die niets te veel was. Alles was tot in de puntje georganiseerd. Het enige puntje dat ik persoonlijk wat minder vond, was de geringe tijd die je steeds had om een stad te bezoeken. We meerden steeds pas vrij laat aan, waardoor er maar een paar uurtjes tijd was voor het bezoek aan de stad. Aan de andere kant had je daardoor wel heel relaxte ochtenden aan boord. Het weer was een beetje wisselvallig. Soms was het warm en soms was het nat helaas. Shazli heeft genoten van het heerlijke eten en een weekje geen therapie. Hoewel hij de eerste dagen wel een beetje uit zijn doen was, vanwege m.n. de iets andere draaischijf dan hij gewend is. Maar toen hij daar vertrouwen in had, kwam het allemaal goed.

Hierbij een paar foto's om een indruk te krijgen van de sfeer:

M.S. De Zonnebloem: Photobucket Dansen op de muziek van een live zanger: Photobucket In de stuurhut: DSC04882k In de kabelbaan over de Rijn in Koblenz: DSC04945k Op een terras in Koblenz (de wafels met ijs kwamen later, hihi): Photobucket Over een tijdje maar eens gaan denken over volgende reis.

Groetjes, Karin