Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




vrijdag 6 september 2013

Te lang geleden...

Ik schaam me wel een beetje dat ik zo lang niets heb geplaatst hier. Er is een hoop gebeurd en we hebben eigenlijk vooral positief nieuws. De vakantie in mei was een groot succes. Shazli heeft heel veel mensen van zijn familie gezien en intussen ook genoten van lekker op een ligbedje aan het zwembad liggen. Reis is goed verlopen: super zoals je assistentie krijgt op de luchthavens. Omdat het zo goed ging allemaal, hadden we besloten om in de herfstvakantie nog een weekje terug te gaan, maar door de onlusten in Egypte hebben we geannuleerd. Hopelijk volgend jaar maar weer.


Nadat we terug waren, is de fysio begonnen met Shazli te laten lopen met een gewone rollator. En dat lukt nog een beetje ook zeg. Afgelopen week zelfs zonder hulp!!! De vermoeidheid blijft een rol spelen, maar als hij na een meter of 7 even rust neemt, kan hij een keer of 4 die afstand overbruggen. Zijn spreken gaat ook wat beter. Hier thuis doen we sowieso een heleboel zonder spraakcomputer, maar ook de verpleging merkt dat hij wat beter te verstaan is. In zijn ADL zijn ook echt duidelijk stappen vooruit te zien. Hij kan zelf naar het toilet, kleedt zich zelf uit en gaat zelf naar bed. Vooral dat eerste is natuurlijk iets wat superfijn is voor hem! Het gaat allemaal dus nog steeds vooruit. Niet snel, maar dat wisten we en we zijn al lang blij dat er nog steeds vooruitgang in zit.


Intussen zijn hier thuis de voorbereidingen voor het weer hier komen wonen in volle gang: badkamer wordt eind oktober geplaatst en nu ben ik bezig met een bedrijf dat alle toegangsdeuren elektrisch komt maken.


Gaat alles alleen maar goed dan? Nee, natuurlijk heeft ook Shazli ook wel eens pech: begin augustus is hij met zijn elro tegen een plantenbak aangereden en daar had hij een flinke schaafwond op zijn been. Bleef maar wondvocht uit komen en zijn been werd zo dik als dat van een olifant na een week. Bleek geïnfecteerd te zijn en daar moet een flinke AB-kuur op gezet worden. Gelukkig is die goed aangeslagen uiteindelijk en is de wond dicht. Nu heeft hij nog wel een steunkous aan zodat het vocht zich niet opnieuw ophoopt. Verder is hij op dit moment echt zoooo vreselijk verkouden en heeft hij behoorlijk keelpijn. Hij is dan ook best uit zijn hum. Is ook heel lastig natuurlijk als je niet zo goed je neus kunt snuiten en die wel constant loopt... En als je heel vaak moet hoesten en niesen. Het vermoeit hem enorm merken we. En dat zie je ook meteen terug in de therapieën die hij doet. Gaat dan toch wat minder even. Maar ook dit gaat weer voorbij!


Ik zal proberen weer iets vaker een bericht te plaatsen. Wel zo netjes toch?!


Groetjes,


Karin