Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




dinsdag 17 april 2012

Aan de bak!

Het is hard werken in Tilburg voor Shazli, maar ja, daar ging hij voor. Hij krijgt veel therapie en dat wordt nog meer, maar daarover later meer. Inmiddels heeft hij zijn draai helemaal gevonden. Hij trippelt het hele huis door en heeft op zijn manier weer zijn praatje met zijn tafeldames. Hij vermaakt zich prima met tv en computer tussen de therapiemomenten door en natuurlijk krijgt hij ook zijn bezoek.

Vandaag was mijn moeder op bezoek en ik dus niet, maar er was goed nieuws. Hij heeft bij fysio een heleboel testen gehad en vandaag kwam de uitslag: zijn beenspieren zijn te kort en dat maakt dat het moeilijk is om te lopen en de benen helemaal te strekken. Dat lijkt slecht nieuws, maarrrrrr.... hier is bijna altijd iets aan te doen door heel intensief te oefenen. De beenspieren zouden dan weer langer worden en de fysio denkt (geen garantie natuurlijk) dat het dan mogelijk zou moeten zijn om wat stappen te zetten. Het is super om te merken dat ze hier zo goed kijken naar wat er aan de hand is, dat er dan een fysieke oorzaak blijkt te zijn en dat er dan ook meteen een plan de campagne komt. Shazli gaat dus vanaf volgende week naast de gewone therapiemomenten ook elke dag nog eens 20 minuten trainen/oefenen speciaal gericht op die beenspierverlenging. Het zal toch niet waar zijn... Dan komt er echt een droom uit! Een paar stappen kunnen lopen, maakt een wereld van verschil. Bijv. thuis kunnen komen wonen, met de eigen auto mee kunnen rijden, een keer naar Egypte kunnen gaan en noem maar op.
Duimen jullie allemaal mee dat het gaat lukken?

Ook is de spraakcomputer binnen. Ik ben benieuwd hoeveel makkelijker dat het communiceren maakt. Denk dat het Shazli een hoop energie bespaart.

Goed nieuws dus allemaal!

Groetjes, Karin

zaterdag 7 april 2012

Geïnstalleerd!

Nou, 'we' zijn geïnstalleerd hoor. We waren donderdag mooi op tijd in Tilburg en het was echt super om weer terug te zijn en de hartverwarmende reacties van het personeel dat Shazli anderhalf jaar geleden inmiddels alweer heeft behandeld en verzorgd mee te maken. De arts, fysio en ergo kwamen dezelfde middag al langs en Shazli moest meteen laten zien wat hij kon. Stalift??? Doen ze niet aan als het niet per se hoeft. Er werd dus een turner (draaischijf) gehaald en daaraan moest hij zichzelf omhoog trekken en dan rechtop staan. Deed hij prima, dus daarmee worden voortaan de transfers gedaan. We hebben het gevoel dat het hard werken wordt, maar daar gaan we ook voor natuurlijk. Hij krijgt sowieso meer therapie dan in Den Haag. Het personeel vindt hem al helemaal leuk. Hij valt ook enorm op, want de jongste medebewoner op zijn afdeling is 69!!! Hij haalt de gemiddelde leeftijd dus flink omlaag. Gelukkig vindt Shazli oude mensen erg leuk en aardig, dus hij heeft er totaal geen problemen mee.

Na de eerste nacht is hij alweer mee naar huis gegaan voor het lange paasweekend. Hij zit nu dus hier lekker Egyptische filmpjes op internet te kijken. Maandagavond gaat hij weer terug en dan hopen we dat hij volgende week al wat therapie kan krijgen. Hij is klaar voor de strijd voor verdere vooruitgang!

Fijn paasweekend allemaal!

Groetjes, Karin

woensdag 4 april 2012

Op naar Tilburg!

Vandaag gaan we afscheid nemen van Den Haag. Shazli gaat pas morgen naar De Hazelaar, maar omdat hij daar al best vroeg moet zijn en het met de Valys onmogelijk is om goede afspraken te maken over de reistijden, leek het me makkelijker om hem vandaag thuis te laten slapen en morgenochtend vanaf hier naar Tilburg te gaan. Weten we zeker dat we niet te laat zijn!
Hij zegt dat hij blij is uit Den Haag weg te gaan... Hij heeft het op een of andere manier al een tijdje gehad daar. Toch heeft hij het ook goed naar zijn zin daar met een aantal van zijn mede-bewoners. Er worden leuke activiteiten georganiseerd waar hij graag aan mee doet. En dat zal in Tilburg een stuk minder zijn. Hij zal de boel weer moeten aftasten, de dagelijkse gang van zaken en de mensen moeten leren kennen. Er zal dus een gewenningsperiode nodig zijn. Best spannend dus. Maar ik heb alle vertrouwen erin dat het goed komt. Shazli is vrolijk en maakt makkelijk contact en er zijn maar een paar mensen nodig om leuk mee te kunnen kletsen om het naar je zin te hebben. De tijd zal het leren... Vandaag en morgen dus drukken dagen en dan in het weekend even een beetje bijtanken hier thuis. Het is immers Pasen en dan komt hij gewoon volgens de planning naar huis.

Dit zijn zijn gegevens:

Shazli Ahmed
De Hazelaar
Afd. Picasso 1, kamer 14
Dr. Eygenraamstraat 3
5042 SE Tilburg

Groetjes, Karin