Afgelopen dinsdag is Shazli weer verhuisd. Hij gaat nu een hele tijd wonen in een woonvoorziening voor mensen met NAH die allemaal gericht zijn op weer terug thuis gaan wonen. Heel anders dan een verpleeghuis: allemaal jonge mensen en geen revalidatieprogramma waar je op afgerekend wordt als het even niet snel genoeg gaat.
Vanaf maandag gaat er fysiotherapie gevolgd worden. En ook zal er weer ergotherapie gaan plaatsvinden: alles gericht op zoveel mogelijk zelfstandig kunnen handelen in alledaagse situaties thuis. We zijn benieuwd hoe ver we hier weer verder komen.
Mocht je een kaartje willen sturen of op bezoek willen gaan:
Gemini
T.a.v. Shazli Ahmed
De Schans 123
5011 EN Tilburg
Groetjes,Karin
vrijdag 30 november 2012
donderdag 15 november 2012
Getrouwd!
Er is een hoop gebeurd de afgelopen 2 maanden. Leuke en ook minder leuke dingen. Allereerst hebben we een appartement gekocht waar Shazli makkelijker thuis kan zijn. Volgende week krijgen we de sleutel en weer 3 weken later gaan we verhuizen.
Tussendoor gaat Shazli ook weer verhuizen. Het behandelteam in Damast vindt dat hij niet snel genoeg vooruit gaat. En dan stoppen ze ermee, dan wordt er gezegd dat ze er hun energie niet meer in willen steken!!! Kun je honderd keer zeggen dat Shazli geen CVA-cliënt is en een heel ander revalidatieproces en -tempo heeft, maar dat is tegen dovemansoren gezegd helaas. Gelukkig hebben we een goed alternatief: Gemini. Ook in Tilburg en hij gaat hier een woon- en trainingsprogramma doen dat gericht is op zelfredzaamheid. Alle medebewoners (allemaal met NAH) hebben als doel om weer thuis te gaan wonen en dat wil dus zeggen dat het zelf dingen doen en ondernemen erg gestimuleerd wordt. We hopen dat Shazli daar vaardiger gaat worden in de dingen die hij al kan en dat hij daar nog wat bij gaat leren. Fysio enzo gaan daar ook nog door, en gelukkig heeft hij daar niet die constante druk dat hij per se moet laten zien dat hij vooruit blijft gaan. Er is daar geen tijdslimiet op dat gebied.
Het allerleukste van de afgelopen tijd was toch wel gisteren, woensdag 14 november: we zijn getrouwd! Het was allemaal in een klein gezelschap omdat het allemaal snel is besloten en het grote feest komt volgend jaar nog een keer, maar het was hartstikke leuk. Het weer was ons goed gezind en wij straalden volgens mij ook. We maken dus op alle gebied een nieuwe start samen en dat hebben we vandaag officieel bevestigd.
Hier een paar foto's onze dag:
Let op de blikjes!!!
Moet zeggen dat we al helemaal zin hebben in het grote feest volgend jaar. Dit smaakt naar meer.
Groetjes van ons
Tussendoor gaat Shazli ook weer verhuizen. Het behandelteam in Damast vindt dat hij niet snel genoeg vooruit gaat. En dan stoppen ze ermee, dan wordt er gezegd dat ze er hun energie niet meer in willen steken!!! Kun je honderd keer zeggen dat Shazli geen CVA-cliënt is en een heel ander revalidatieproces en -tempo heeft, maar dat is tegen dovemansoren gezegd helaas. Gelukkig hebben we een goed alternatief: Gemini. Ook in Tilburg en hij gaat hier een woon- en trainingsprogramma doen dat gericht is op zelfredzaamheid. Alle medebewoners (allemaal met NAH) hebben als doel om weer thuis te gaan wonen en dat wil dus zeggen dat het zelf dingen doen en ondernemen erg gestimuleerd wordt. We hopen dat Shazli daar vaardiger gaat worden in de dingen die hij al kan en dat hij daar nog wat bij gaat leren. Fysio enzo gaan daar ook nog door, en gelukkig heeft hij daar niet die constante druk dat hij per se moet laten zien dat hij vooruit blijft gaan. Er is daar geen tijdslimiet op dat gebied.
Het allerleukste van de afgelopen tijd was toch wel gisteren, woensdag 14 november: we zijn getrouwd! Het was allemaal in een klein gezelschap omdat het allemaal snel is besloten en het grote feest komt volgend jaar nog een keer, maar het was hartstikke leuk. Het weer was ons goed gezind en wij straalden volgens mij ook. We maken dus op alle gebied een nieuwe start samen en dat hebben we vandaag officieel bevestigd.
Hier een paar foto's onze dag:
Let op de blikjes!!!
Moet zeggen dat we al helemaal zin hebben in het grote feest volgend jaar. Dit smaakt naar meer.
Groetjes van ons
maandag 1 oktober 2012
Weer verhuisd!
Vandaag hebben we Shazli weer verhuisd. Niet heel erg ingrijpend deze keer, want een heel groot deel van de afdeling (zowel cliënten als personeel) is meeverhuisd. Allemaal heel vertrouwd dus, net als de kamer. Dezelfde indeling en hetzelfde comfort, wel modernere kleuren natuurlijk. En op een andere locatie dus. Zijn nieuwe adres is:
Shazli Ahmed
Damast, afdeling de Weefkam, kamer 5
Leijweg 48
5022 KA TILBURG
Het ligt bij het Elizabethziekenhuis, het Ronald McDonald huis en Sanquin Bloedbank op het terrein. Tilburg-Zuid dus. Gewoon de bordjes volgen en je komt er vanzelf.
Parkeren is overdag wat lastig: dat moet op de parkeerplaats van het ziekenhuis. Als je dan het ziekenhuis inloopt, volg je route 98 en dan komt je vanzelf bij Damast. Na 18.00 uur en in het weekend kun je op het terrein van Damast zelf parkeren. Daarvoor volg je de bordjes Damast.
Nou, het was een lange en vermoeiende dag, dus ook ik ga maar eens naar bed.
Groetjes, Karin
Shazli Ahmed
Damast, afdeling de Weefkam, kamer 5
Leijweg 48
5022 KA TILBURG
Het ligt bij het Elizabethziekenhuis, het Ronald McDonald huis en Sanquin Bloedbank op het terrein. Tilburg-Zuid dus. Gewoon de bordjes volgen en je komt er vanzelf.
Parkeren is overdag wat lastig: dat moet op de parkeerplaats van het ziekenhuis. Als je dan het ziekenhuis inloopt, volg je route 98 en dan komt je vanzelf bij Damast. Na 18.00 uur en in het weekend kun je op het terrein van Damast zelf parkeren. Daarvoor volg je de bordjes Damast.
Nou, het was een lange en vermoeiende dag, dus ook ik ga maar eens naar bed.
Groetjes, Karin
dinsdag 11 september 2012
Weer een klein stapje vooruit!
Na een heel lange tijd stil te hebben gestaan, leek er 2 weken geleden ineens toch weer iets te gebeuren. Het lopen in de brug ging eigenlijk best onverwacht ineens heel goed. 16 meter lopen met maar een keertje even zitten tussendoor en mooi gestrekte benen! Ook merken we dat Shazli steeds meer begint te praten. Niet dat het allemaal heel erg verstaanbaar is, maar hij heeft in elk geval de neiging om zijn mondspieren weer te gebruiken (voor andere dingen dan voor eten want daarvoor gebruikt hij ze heel graag hihi). Ik versta in elk geval weer meer dan de afgelopen maanden het geval is geweest.
Shazli heeft gesprekken gehad met een psycholoog en medicatie gekregen om zijn angst een beetje in te perken. Ook hebben we hem 2 weken geleden laten ervaren hoe het is om de grond te liggen en toch weer omhoog geholpen te worden. Hij was namelijk bang dat als hij zou vallen, hij niet meer in de stoel terug zou kunnen komen te zitten. Er is dus van alles ondernomen om zijn angst minder te maken en dat lijkt te werken.
De volgende stap is om te kijken of hij met een rollator die onderarmsteunen heeft een paar pasjes zou kunnen zetten binnenshuis. Dan hoeft hij niet heel zijn gewicht op zijn benen te laten rusten zoals bij een looprekje wel het geval is als hij dat moet verzetten. Hij houdt dan de steun in zijn armen. Zou mooi zijn als dat zou lukken.
Deze ontwikkelingen hebben ervoor gezorgd dat Shazli weer gaat verhuizen per 1 oktober. Zijn afdeling wordt verplaatst naar nieuwbouw op het terrein van het Elisabethziekenhuis. Eigenlijk mocht hij vanwege het gebrek aan vooruitgang niet mee daarheen, maar nu hij weer wat nieuws heeft laten zien, gaat de therapie on elk geval weer een tijdje door en gaan we over 2 weken de spullen weer inpakken.
Inmiddels is hij ook zo goed als elk weekend thuis. Heel gezellig natuurlijk. En zo gaan we beetje bij beetje weer een normaler leven leiden.
Groetjes,Karin
Shazli heeft gesprekken gehad met een psycholoog en medicatie gekregen om zijn angst een beetje in te perken. Ook hebben we hem 2 weken geleden laten ervaren hoe het is om de grond te liggen en toch weer omhoog geholpen te worden. Hij was namelijk bang dat als hij zou vallen, hij niet meer in de stoel terug zou kunnen komen te zitten. Er is dus van alles ondernomen om zijn angst minder te maken en dat lijkt te werken.
De volgende stap is om te kijken of hij met een rollator die onderarmsteunen heeft een paar pasjes zou kunnen zetten binnenshuis. Dan hoeft hij niet heel zijn gewicht op zijn benen te laten rusten zoals bij een looprekje wel het geval is als hij dat moet verzetten. Hij houdt dan de steun in zijn armen. Zou mooi zijn als dat zou lukken.
Deze ontwikkelingen hebben ervoor gezorgd dat Shazli weer gaat verhuizen per 1 oktober. Zijn afdeling wordt verplaatst naar nieuwbouw op het terrein van het Elisabethziekenhuis. Eigenlijk mocht hij vanwege het gebrek aan vooruitgang niet mee daarheen, maar nu hij weer wat nieuws heeft laten zien, gaat de therapie on elk geval weer een tijdje door en gaan we over 2 weken de spullen weer inpakken.
Inmiddels is hij ook zo goed als elk weekend thuis. Heel gezellig natuurlijk. En zo gaan we beetje bij beetje weer een normaler leven leiden.
Groetjes,Karin
woensdag 8 augustus 2012
KNO-arts bezocht
De hoogste tijd om weer eens een update te plaatsen. Helaas heb ik deze keer niet heel veel positiefs te melden. Na een flitsende start de eerste 6 weken in De Hazelaar, kwam de vooruitgang tot stilstand. Shazli kan de brug op en neer lopen, maar de overgang naar het lopen met een rekje lukt niet. Hij is heel bang om te vallen en dat blokkeert hem in verdere vooruitgang waarschijnlijk. Sinds 2 weken komt er nu een psycholoog met hem praten om te kijken of die angst ingeperkt kan worden, zodat de blokkade minder kan worden. Als dat niet gaat lukken, dan zou het wel eens zo kunnen zijn dat ze gaan stoppen met de revalidatie. Over een maand is er weer een evaluatie en dan gaat de beslissing vallen. Ik ben er niet gerust op...
Ook was de logopediste gestopt met de therapie. Ze had de indruk dat Shazli's verhemelte en huig niet werkten en had ons doorverwezen naar een KNO-arts in het Elisabethziekenhuis in Tilburg. Zou misschien operatief te verhelpen zijn, zodat er meer klanken gemaakt konden worden en de articulatie beter zou worden. Gisteren zijn we daar geweest, maar er is geen sprake van verlamming. Wel van een probleem in de aansturing vanuit de hersenen bij bepaalde klanken en de spieren van de lippen en de tong. Advies is om nog flinke tijd door te gaan met de logopedie (te hervatten dus eigenlijk) en dan te hopen dat er nog wat verbetering optreedt. Een operatieve ingreep is op dit moment in elk geval prematuur.
Ik had dit idee zelf ook al, dus het is geen tegenvaller, maar toch merk ik dat ik bang begin te worden dat Shazli aan zijn plafond zit. Of misschien ook niet, maar dat het gewoon allemaal heel erg langzaam gaat en dat hij van het behandelteam niet de kans krijgt het in zijn tempo te doen en dat er over 4 weken besloten wordt te stoppen.
We moeten dus afwachten hoe het de komende weken gaat. Hopelijk overwint hij zijn angst.
Groetjes, Karin
Ook was de logopediste gestopt met de therapie. Ze had de indruk dat Shazli's verhemelte en huig niet werkten en had ons doorverwezen naar een KNO-arts in het Elisabethziekenhuis in Tilburg. Zou misschien operatief te verhelpen zijn, zodat er meer klanken gemaakt konden worden en de articulatie beter zou worden. Gisteren zijn we daar geweest, maar er is geen sprake van verlamming. Wel van een probleem in de aansturing vanuit de hersenen bij bepaalde klanken en de spieren van de lippen en de tong. Advies is om nog flinke tijd door te gaan met de logopedie (te hervatten dus eigenlijk) en dan te hopen dat er nog wat verbetering optreedt. Een operatieve ingreep is op dit moment in elk geval prematuur.
Ik had dit idee zelf ook al, dus het is geen tegenvaller, maar toch merk ik dat ik bang begin te worden dat Shazli aan zijn plafond zit. Of misschien ook niet, maar dat het gewoon allemaal heel erg langzaam gaat en dat hij van het behandelteam niet de kans krijgt het in zijn tempo te doen en dat er over 4 weken besloten wordt te stoppen.
We moeten dus afwachten hoe het de komende weken gaat. Hopelijk overwint hij zijn angst.
Groetjes, Karin
Vakantie gevierd!
Bijna een maand geleden zijn we op vakantie geweest met de boot van De Zonnebloem. De bestemming was Duitsland en het was pure verwennerij kunnen we wel zeggen. We hadden het getroffen met Shazli's verzorgsters; twee dames die niets te veel was. Alles was tot in de puntje georganiseerd. Het enige puntje dat ik persoonlijk wat minder vond, was de geringe tijd die je steeds had om een stad te bezoeken. We meerden steeds pas vrij laat aan, waardoor er maar een paar uurtjes tijd was voor het bezoek aan de stad. Aan de andere kant had je daardoor wel heel relaxte ochtenden aan boord. Het weer was een beetje wisselvallig. Soms was het warm en soms was het nat helaas. Shazli heeft genoten van het heerlijke eten en een weekje geen therapie. Hoewel hij de eerste dagen wel een beetje uit zijn doen was, vanwege m.n. de iets andere draaischijf dan hij gewend is. Maar toen hij daar vertrouwen in had, kwam het allemaal goed.
Hierbij een paar foto's om een indruk te krijgen van de sfeer:
M.S. De Zonnebloem:
Dansen op de muziek van een live zanger:
In de stuurhut:
In de kabelbaan over de Rijn in Koblenz:
Op een terras in Koblenz (de wafels met ijs kwamen later, hihi):
Over een tijdje maar eens gaan denken over volgende reis.
Groetjes, Karin
Hierbij een paar foto's om een indruk te krijgen van de sfeer:
M.S. De Zonnebloem:
Dansen op de muziek van een live zanger:
In de stuurhut:
In de kabelbaan over de Rijn in Koblenz:
Op een terras in Koblenz (de wafels met ijs kwamen later, hihi):
Over een tijdje maar eens gaan denken over volgende reis.Groetjes, Karin
vrijdag 1 juni 2012
Aan de wandel!
Ik schaam me heel erg nu ik zie dat ik al 6 weken niets heb gepost. Gelukkig heb ik alleen maar goede berichten hoor.
Shazli is hard aan het werk. Hij heeft bijna elke dag wel een keer of 3 therapie. En dat werpt zijn vruchten af. Het grootste nieuws is wel dat hij tussen de brug loopt. Niet een paar stapjes, maar echt heen en weer. Ongelooflijk!!! Waar het allemaal toe gaat leiden nog weten we niet natuurlijk, maar dit is in elk geval een begin van hopelijk meer. Het zou super zijn als hij de transfers zoals van stoel naar toilet, van stoel naar bed etc, zelf (met een looprek bijv.) zou kunnen doen op termijn.
Ook gaat hij vooruit met de dagelijkse dingen. Zijn linkerhand en -arm zet hij steeds vaker en beter is. Hij is bezig met een lunchtraining: zelf brood smeren en snijden. Zelf een shirt aan- en uittrekken en bij een enkele verpleegkundige moet hij zichzelf scheren. Mooie stappen vooruit dus!
Hij komt nog steeds elke 2 weken het weekend thuis. Deze week zijn ze de leenspullen komen ophalen, maar hopelijk komt het nieuwe bed komende week, want anders kan hij niet thuis komen dat weekend. Een draaischijf (i.p.v. een sta-lift) en toiletstoel zijn vandaag gebracht, maar ja, zonder bed wordt het lastig.
Ook zijn we donderdag gaan praten bij een instelling voor wonen en trainen voor mensen met NAH. Hier kunnen mensen met NAH gedurende een tot twee jaar een training krijgen die het mogelijk maakt weer thuis te gaan wonen en een dagbesteding te vinden. Niet voor nu meteen hoor, maar als we straks een eind verder in het revalidatieproces zijn, zou er een overstap daarheen kunnen plaatsvinden. Ook daar kan nog therapie enzo gevolgd worden. Klinkt helemaal goed dus. En gezien de wachtlijsten is het goed hier nu al over te denken.
Ik denk dat ik weer aardig bijgeschreven heb. Ga proberen wat vaker updates te geven.
Fijn weekend!
Groetjes, Karin
dinsdag 17 april 2012
Aan de bak!
Het is hard werken in Tilburg voor Shazli, maar ja, daar ging hij voor. Hij krijgt veel therapie en dat wordt nog meer, maar daarover later meer. Inmiddels heeft hij zijn draai helemaal gevonden. Hij trippelt het hele huis door en heeft op zijn manier weer zijn praatje met zijn tafeldames. Hij vermaakt zich prima met tv en computer tussen de therapiemomenten door en natuurlijk krijgt hij ook zijn bezoek.
Vandaag was mijn moeder op bezoek en ik dus niet, maar er was goed nieuws. Hij heeft bij fysio een heleboel testen gehad en vandaag kwam de uitslag: zijn beenspieren zijn te kort en dat maakt dat het moeilijk is om te lopen en de benen helemaal te strekken. Dat lijkt slecht nieuws, maarrrrrr.... hier is bijna altijd iets aan te doen door heel intensief te oefenen. De beenspieren zouden dan weer langer worden en de fysio denkt (geen garantie natuurlijk) dat het dan mogelijk zou moeten zijn om wat stappen te zetten. Het is super om te merken dat ze hier zo goed kijken naar wat er aan de hand is, dat er dan een fysieke oorzaak blijkt te zijn en dat er dan ook meteen een plan de campagne komt. Shazli gaat dus vanaf volgende week naast de gewone therapiemomenten ook elke dag nog eens 20 minuten trainen/oefenen speciaal gericht op die beenspierverlenging. Het zal toch niet waar zijn... Dan komt er echt een droom uit! Een paar stappen kunnen lopen, maakt een wereld van verschil. Bijv. thuis kunnen komen wonen, met de eigen auto mee kunnen rijden, een keer naar Egypte kunnen gaan en noem maar op.
Duimen jullie allemaal mee dat het gaat lukken?
Ook is de spraakcomputer binnen. Ik ben benieuwd hoeveel makkelijker dat het communiceren maakt. Denk dat het Shazli een hoop energie bespaart.
Goed nieuws dus allemaal!
Groetjes, Karin
Vandaag was mijn moeder op bezoek en ik dus niet, maar er was goed nieuws. Hij heeft bij fysio een heleboel testen gehad en vandaag kwam de uitslag: zijn beenspieren zijn te kort en dat maakt dat het moeilijk is om te lopen en de benen helemaal te strekken. Dat lijkt slecht nieuws, maarrrrrr.... hier is bijna altijd iets aan te doen door heel intensief te oefenen. De beenspieren zouden dan weer langer worden en de fysio denkt (geen garantie natuurlijk) dat het dan mogelijk zou moeten zijn om wat stappen te zetten. Het is super om te merken dat ze hier zo goed kijken naar wat er aan de hand is, dat er dan een fysieke oorzaak blijkt te zijn en dat er dan ook meteen een plan de campagne komt. Shazli gaat dus vanaf volgende week naast de gewone therapiemomenten ook elke dag nog eens 20 minuten trainen/oefenen speciaal gericht op die beenspierverlenging. Het zal toch niet waar zijn... Dan komt er echt een droom uit! Een paar stappen kunnen lopen, maakt een wereld van verschil. Bijv. thuis kunnen komen wonen, met de eigen auto mee kunnen rijden, een keer naar Egypte kunnen gaan en noem maar op.
Duimen jullie allemaal mee dat het gaat lukken?
Ook is de spraakcomputer binnen. Ik ben benieuwd hoeveel makkelijker dat het communiceren maakt. Denk dat het Shazli een hoop energie bespaart.
Goed nieuws dus allemaal!
Groetjes, Karin
zaterdag 7 april 2012
Geïnstalleerd!
Nou, 'we' zijn geïnstalleerd hoor. We waren donderdag mooi op tijd in Tilburg en het was echt super om weer terug te zijn en de hartverwarmende reacties van het personeel dat Shazli anderhalf jaar geleden inmiddels alweer heeft behandeld en verzorgd mee te maken. De arts, fysio en ergo kwamen dezelfde middag al langs en Shazli moest meteen laten zien wat hij kon. Stalift??? Doen ze niet aan als het niet per se hoeft. Er werd dus een turner (draaischijf) gehaald en daaraan moest hij zichzelf omhoog trekken en dan rechtop staan. Deed hij prima, dus daarmee worden voortaan de transfers gedaan. We hebben het gevoel dat het hard werken wordt, maar daar gaan we ook voor natuurlijk. Hij krijgt sowieso meer therapie dan in Den Haag. Het personeel vindt hem al helemaal leuk. Hij valt ook enorm op, want de jongste medebewoner op zijn afdeling is 69!!! Hij haalt de gemiddelde leeftijd dus flink omlaag. Gelukkig vindt Shazli oude mensen erg leuk en aardig, dus hij heeft er totaal geen problemen mee.
Na de eerste nacht is hij alweer mee naar huis gegaan voor het lange paasweekend. Hij zit nu dus hier lekker Egyptische filmpjes op internet te kijken. Maandagavond gaat hij weer terug en dan hopen we dat hij volgende week al wat therapie kan krijgen. Hij is klaar voor de strijd voor verdere vooruitgang!
Fijn paasweekend allemaal!
Groetjes, Karin
Na de eerste nacht is hij alweer mee naar huis gegaan voor het lange paasweekend. Hij zit nu dus hier lekker Egyptische filmpjes op internet te kijken. Maandagavond gaat hij weer terug en dan hopen we dat hij volgende week al wat therapie kan krijgen. Hij is klaar voor de strijd voor verdere vooruitgang!
Fijn paasweekend allemaal!
Groetjes, Karin
woensdag 4 april 2012
Op naar Tilburg!
Vandaag gaan we afscheid nemen van Den Haag. Shazli gaat pas morgen naar De Hazelaar, maar omdat hij daar al best vroeg moet zijn en het met de Valys onmogelijk is om goede afspraken te maken over de reistijden, leek het me makkelijker om hem vandaag thuis te laten slapen en morgenochtend vanaf hier naar Tilburg te gaan. Weten we zeker dat we niet te laat zijn!
Hij zegt dat hij blij is uit Den Haag weg te gaan... Hij heeft het op een of andere manier al een tijdje gehad daar. Toch heeft hij het ook goed naar zijn zin daar met een aantal van zijn mede-bewoners. Er worden leuke activiteiten georganiseerd waar hij graag aan mee doet. En dat zal in Tilburg een stuk minder zijn. Hij zal de boel weer moeten aftasten, de dagelijkse gang van zaken en de mensen moeten leren kennen. Er zal dus een gewenningsperiode nodig zijn. Best spannend dus. Maar ik heb alle vertrouwen erin dat het goed komt. Shazli is vrolijk en maakt makkelijk contact en er zijn maar een paar mensen nodig om leuk mee te kunnen kletsen om het naar je zin te hebben. De tijd zal het leren... Vandaag en morgen dus drukken dagen en dan in het weekend even een beetje bijtanken hier thuis. Het is immers Pasen en dan komt hij gewoon volgens de planning naar huis.
Dit zijn zijn gegevens:
Shazli Ahmed
De Hazelaar
Afd. Picasso 1, kamer 14
Dr. Eygenraamstraat 3
5042 SE Tilburg
Groetjes, Karin
Hij zegt dat hij blij is uit Den Haag weg te gaan... Hij heeft het op een of andere manier al een tijdje gehad daar. Toch heeft hij het ook goed naar zijn zin daar met een aantal van zijn mede-bewoners. Er worden leuke activiteiten georganiseerd waar hij graag aan mee doet. En dat zal in Tilburg een stuk minder zijn. Hij zal de boel weer moeten aftasten, de dagelijkse gang van zaken en de mensen moeten leren kennen. Er zal dus een gewenningsperiode nodig zijn. Best spannend dus. Maar ik heb alle vertrouwen erin dat het goed komt. Shazli is vrolijk en maakt makkelijk contact en er zijn maar een paar mensen nodig om leuk mee te kunnen kletsen om het naar je zin te hebben. De tijd zal het leren... Vandaag en morgen dus drukken dagen en dan in het weekend even een beetje bijtanken hier thuis. Het is immers Pasen en dan komt hij gewoon volgens de planning naar huis.
Dit zijn zijn gegevens:
Shazli Ahmed
De Hazelaar
Afd. Picasso 1, kamer 14
Dr. Eygenraamstraat 3
5042 SE Tilburg
Groetjes, Karin
vrijdag 30 maart 2012
Actie!!!
Woensdagmiddag waren we bij Shazli op bezoek en toen we hem nergens konden vinden, bleek bij aan het fitnessen te zijn. Hij was lekker een balletje aan het trappen met iemand van het activiteitenteam in de fysiotherapieruimte. Konden we mooi even meekijken en toen werden we ook nieuwsgierig naar zijn oefeningen die hij tijdens de echte fysio-uren doet. We kregen dus even een demonstratie:
De 1e foto is dus van het balletje trappen, de 2e van het fietsen met de armen en de 3e en 4e van het lopen tussen de brug. Dat laatste is hard werken en gaat moeizaam, maar het is een begin natuurlijk en wie weet wast het nog op uit kan komen in de toekomst.
Wat een vechter hè?!
De 1e foto is dus van het balletje trappen, de 2e van het fietsen met de armen en de 3e en 4e van het lopen tussen de brug. Dat laatste is hard werken en gaat moeizaam, maar het is een begin natuurlijk en wie weet wast het nog op uit kan komen in de toekomst.
Wat een vechter hè?!
donderdag 29 maart 2012
Verhuizing op komst!
Het is zo ver! Gisteren hebben we te horen gekregen dat Shazli volgende week donderdag, 5 april, in De Hazelaar in Tilburg gaat wonen. Terug dus naar waar hij eerst heeft verbleven. Hij gaat daar zijn revalidatie voortzetten. Heerlijk dat hij nu dichter bij huis komt. Maakt het voor iedereen een stuk makkelijker. Kan hij ook lekker elke 2 weken een weekend naar huis komen bijvoorbeeld. Nog een paar keer op en neer naar Den Haag en dan is die periode ook weer afgesloten. Nu nog even kijken hoe we de verhuizing moeten gaan organiseren, want er staat me toch een hoop op zijn kamer nu...
Groetjes, Karin
Groetjes, Karin
donderdag 8 maart 2012
Hij doet het echt goed!
De tijd vliegt! Ik zie dat ik al een week of 5 niet meer heb gepost. Oeps...
Maar ik heb eigenlijk alleen positief nieuws. Shazli staat op een wachtlijst voor een verpleeghuis in Tilburg die niet al te lang is. Over ruim een week gaan we ook op intake bij een andere instelling in dezelfde plaats, dus hij gaat zeker op niet al te lange termijn dichterbij huis komen. Echt super voor iedereen. Kan hij veel vaker naar huis komen en is het voor ons makkelijker en minder tijdrovend om op bezoek te gaan.
Verder is hij aan het oefenen met lopen!!! Sinds deze week zet hij een paar stapjes tussen de brug bij de fysio. Hij wordt wel een beetje vastgehouden, maar wie weet gaat het toch ooit nog lukken een klein stukje te lopen. Al zijn het maar 10 pasjes, dat zou het allemaal zoveel makkelijker maken bij heel veel dagelijkse dingen. Ook doet hij heel erg zijn best om te praten met ons. Hij begint vaak niet meer met zijn alfabet op het a-4'tje, maar probeert het meer en meer met praten. En ik merk dat het beetje bij beetje vooruit gaat. Ook is hij helemaal uit de inco's. Ook niet bepaald onbelangrijk voor een beetje een menswaardiger gevoel. Hij smeert en snijdt zelf zijn brood en eigenlijk doet hij gewoon in het algemeen steeds meer zelf. Hij trippelt een beetje rond in het huis daar, zit lekker te computeren, zet zelf een DVD'tje aan op zijn kamer. En ik zie hem ook genieten van al die kleine overwinninkjes. Echt wie had dat u anderhalf jaar geleden (of eigenlijk nog maar een jaar geleden) kunnen denken? Zouden wonderen dan echt bestaan???
Groetjes, Karin
Maar ik heb eigenlijk alleen positief nieuws. Shazli staat op een wachtlijst voor een verpleeghuis in Tilburg die niet al te lang is. Over ruim een week gaan we ook op intake bij een andere instelling in dezelfde plaats, dus hij gaat zeker op niet al te lange termijn dichterbij huis komen. Echt super voor iedereen. Kan hij veel vaker naar huis komen en is het voor ons makkelijker en minder tijdrovend om op bezoek te gaan.
Verder is hij aan het oefenen met lopen!!! Sinds deze week zet hij een paar stapjes tussen de brug bij de fysio. Hij wordt wel een beetje vastgehouden, maar wie weet gaat het toch ooit nog lukken een klein stukje te lopen. Al zijn het maar 10 pasjes, dat zou het allemaal zoveel makkelijker maken bij heel veel dagelijkse dingen. Ook doet hij heel erg zijn best om te praten met ons. Hij begint vaak niet meer met zijn alfabet op het a-4'tje, maar probeert het meer en meer met praten. En ik merk dat het beetje bij beetje vooruit gaat. Ook is hij helemaal uit de inco's. Ook niet bepaald onbelangrijk voor een beetje een menswaardiger gevoel. Hij smeert en snijdt zelf zijn brood en eigenlijk doet hij gewoon in het algemeen steeds meer zelf. Hij trippelt een beetje rond in het huis daar, zit lekker te computeren, zet zelf een DVD'tje aan op zijn kamer. En ik zie hem ook genieten van al die kleine overwinninkjes. Echt wie had dat u anderhalf jaar geleden (of eigenlijk nog maar een jaar geleden) kunnen denken? Zouden wonderen dan echt bestaan???
Groetjes, Karin
vrijdag 3 februari 2012
Het blijft vooruitgaan!
Ik zie dat het al een maand geleden is dat ik heb gepost. Het is een drukke maand geweest en ik moet ook eerlijk zeggen dat ik behoorlijk moe aan het raken ben. Vandaar ook dat het posten hier er bij in geschoten is.
Met Shazli gaat het goed. Hij is dit jaar heel erg gemotiveerd om vooruit te komen en dat laat hij zien ook. Hij kan inmiddels tussen de brug staan. De fysio houdt hem dan nog wel bij zijn broekband vast aan de achterkant, maar ik vind het toch heel positief. Er wordt nu druk geoefend om de balans beter te krijgen, maar dat komt hopelijk mettertijd goed. Het zou super zijn als hij zou kunnen staan, desnoods het met een hulpmiddel.
Verder gaat het praten ook weer iets beter de laatste anderhalve week. Hij heeft nu ook een spraakcomputer op proef, maar dat is alleen nog bij de logo.
"De jacht" op een plekje dichterbij huis gaat intussen gewoon door. Komende maandag ga ik in de buurt van Tilburg kijken. Ben benieuwd, al weet ik nu al dat ook daar een wachtlijst is.
Wordt zoals gebruikelijk weer vervolg. Hopelijk met weer zulke goede berichten.
Met Shazli gaat het goed. Hij is dit jaar heel erg gemotiveerd om vooruit te komen en dat laat hij zien ook. Hij kan inmiddels tussen de brug staan. De fysio houdt hem dan nog wel bij zijn broekband vast aan de achterkant, maar ik vind het toch heel positief. Er wordt nu druk geoefend om de balans beter te krijgen, maar dat komt hopelijk mettertijd goed. Het zou super zijn als hij zou kunnen staan, desnoods het met een hulpmiddel.
Verder gaat het praten ook weer iets beter de laatste anderhalve week. Hij heeft nu ook een spraakcomputer op proef, maar dat is alleen nog bij de logo.
"De jacht" op een plekje dichterbij huis gaat intussen gewoon door. Komende maandag ga ik in de buurt van Tilburg kijken. Ben benieuwd, al weet ik nu al dat ook daar een wachtlijst is.
Wordt zoals gebruikelijk weer vervolg. Hopelijk met weer zulke goede berichten.
woensdag 4 januari 2012
Het normale leven keert terug
Allereerst de beste wensen voor iedereen voor dit nieuwe jaar. Voor ons wordt 2012 een jaar van vooruitgang, tenminste, daar gaan we wel vanuit.
We willen ook meteen even iedereen die ons het afgelopen jaar heeft gesteund op wat voor manier dan ook enorm bedanken hiervoor. Een blijk van interesse door middel van bijvoorbeeld een kaartje doet Shazli echt zoooo goed, dus bedankt daarvoor!
Maandag is Shazli weer terug gegaan naar Den Haag. Ik ben met de auto erachteraan gereden, want natuurlijk laat ik hem na 10 dagen thuis niet alleen terug gaan. Het was fijn te zien dat hij toch ook wel leuk vond zijn medebewoners te zien. Hij vond het super om thuis te zijn, maar beseft dat hij nog lange tijd therapie nodig heeft, dus dat hij echt nog een tijd in een instelling zal moeten blijven, al gaan we die instelling wel dichterbij huis zoeken. Hopelijk gaat dat dit jaar lukken.
Ik had beloofd een paar foto's van de dagen thuis te plaatsen hier, dus daar komen ze:
Ons diner op kerstavond
Shazli gaf later die avond aan dat hij in de bank wilde zitten. Dat lukte niet vanwege de poten van de sta-lift, maar in een fauteuiltje lukte wel. Hij heeft er wel vaker in gezeten deze dagen. Heerlijk natuurlijk om eens in iets anders dan altijd die rolstoel te zitten. Zoveel menswaardiger ook.
29 december werd Shazli 43 jaar oud. Dat moest gevierd worden en er werd op initiatief van ons neefje Len gezongen voor hem!
We kijken beiden terug op vermoeiende, maar superleuke dagen. Over anderhalve week komt hij weer een weekend thuis, want dan viert mijn moeder haar verjaardag en daar wil hij maar al te graag bij zijn.
Wordt weer vervolgd dus.
Groetjes, Karin
We willen ook meteen even iedereen die ons het afgelopen jaar heeft gesteund op wat voor manier dan ook enorm bedanken hiervoor. Een blijk van interesse door middel van bijvoorbeeld een kaartje doet Shazli echt zoooo goed, dus bedankt daarvoor!
Maandag is Shazli weer terug gegaan naar Den Haag. Ik ben met de auto erachteraan gereden, want natuurlijk laat ik hem na 10 dagen thuis niet alleen terug gaan. Het was fijn te zien dat hij toch ook wel leuk vond zijn medebewoners te zien. Hij vond het super om thuis te zijn, maar beseft dat hij nog lange tijd therapie nodig heeft, dus dat hij echt nog een tijd in een instelling zal moeten blijven, al gaan we die instelling wel dichterbij huis zoeken. Hopelijk gaat dat dit jaar lukken.
Ik had beloofd een paar foto's van de dagen thuis te plaatsen hier, dus daar komen ze:
Ons diner op kerstavond
Shazli gaf later die avond aan dat hij in de bank wilde zitten. Dat lukte niet vanwege de poten van de sta-lift, maar in een fauteuiltje lukte wel. Hij heeft er wel vaker in gezeten deze dagen. Heerlijk natuurlijk om eens in iets anders dan altijd die rolstoel te zitten. Zoveel menswaardiger ook.
29 december werd Shazli 43 jaar oud. Dat moest gevierd worden en er werd op initiatief van ons neefje Len gezongen voor hem!
We kijken beiden terug op vermoeiende, maar superleuke dagen. Over anderhalve week komt hij weer een weekend thuis, want dan viert mijn moeder haar verjaardag en daar wil hij maar al te graag bij zijn.
Wordt weer vervolgd dus.
Groetjes, Karin
Abonneren op:
Posts (Atom)