Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




woensdag 4 januari 2012

Het normale leven keert terug

Allereerst de beste wensen voor iedereen voor dit nieuwe jaar. Voor ons wordt 2012 een jaar van vooruitgang, tenminste, daar gaan we wel vanuit.

We willen ook meteen even iedereen die ons het afgelopen jaar heeft gesteund op wat voor manier dan ook enorm bedanken hiervoor. Een blijk van interesse door middel van bijvoorbeeld een kaartje doet Shazli echt zoooo goed, dus bedankt daarvoor!

Maandag is Shazli weer terug gegaan naar Den Haag. Ik ben met de auto erachteraan gereden, want natuurlijk laat ik hem na 10 dagen thuis niet alleen terug gaan. Het was fijn te zien dat hij toch ook wel leuk vond zijn medebewoners te zien. Hij vond het super om thuis te zijn, maar beseft dat hij nog lange tijd therapie nodig heeft, dus dat hij echt nog een tijd in een instelling zal moeten blijven, al gaan we die instelling wel dichterbij huis zoeken. Hopelijk gaat dat dit jaar lukken.

Ik had beloofd een paar foto's van de dagen thuis te plaatsen hier, dus daar komen ze:

Photobucket
Ons diner op kerstavond

Photobucket
Shazli gaf later die avond aan dat hij in de bank wilde zitten. Dat lukte niet vanwege de poten van de sta-lift, maar in een fauteuiltje lukte wel. Hij heeft er wel vaker in gezeten deze dagen. Heerlijk natuurlijk om eens in iets anders dan altijd die rolstoel te zitten. Zoveel menswaardiger ook.

Photobucket
29 december werd Shazli 43 jaar oud. Dat moest gevierd worden en er werd op initiatief van ons neefje Len gezongen voor hem!

We kijken beiden terug op vermoeiende, maar superleuke dagen. Over anderhalve week komt hij weer een weekend thuis, want dan viert mijn moeder haar verjaardag en daar wil hij maar al te graag bij zijn.

Wordt weer vervolgd dus.

Groetjes, Karin