Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




vrijdag 30 december 2011

Thuis!!!

Terwijl ik dit bericht zit te typen, zit Shazli hier naast me. Vorige week zaterdag is hij thuisgekomen om de kerstdagen en zijn verjaardag thuis te vieren. En natuurlijk morgen oud en nieuw. We genieten met volle teugen. Het is druk, want er komt veel bezoek en dat is best vermoeiend voor hem, maar hij vindt het allemaal even gezellig. Maandag ga ik hem naar Den Haag terug brengen. Zal een van de komende dagen nog even een paar leuke foto's plaatsen hier.

Fijne jaarwisseling allemaal van ons beiden.

zaterdag 10 december 2011

Het gaat lekker!

Ik zie dat ik al een maand niets meer heb geschreven hier. Maar ik kom nu weer even updaten zoals dat zo mooi heet.
Shazli heeft sinds een aantal weken een trippelrolstoel. Dat is een stoel waarin hij met zijn benen bij de grond kan en waarin hij dan met zijn benen de loopbeweging kan maken, zodat hij zichzelf binnenshuis kan verplaatsen. Gaat best goed en hij vindt het leuk om te doen. Ook met zijn linkerarm gaat het beetje bij beetje wat beter. Ik stimuleer hem om die arm echt meer te gaan gebruiken als ondersteuning bij bepaalde handelingen en ook dat lukt heel aardig. Eigenlijk gaat zijn hele motoriek geleidelijk aan wel vooruit. Het praten ging helaas slecht; zelfs ik begreep eerlijk gezegd echt niets meer... Gelukkig gaat het de laatste 2 weken weer wat beter. Voor 'vreemden' is het niet te begrijpen denk ik, maar voor ons weer wel.
Verder gaat het communiceren eigenlijk wel goed: hij kan het echt prima aanwijzen op zijn alfabet; hij maakt prachtige volzinnen de laatste tijd.

Vorig weekend is Shazli voor het eerst een heel weekend thuis geweest. Was echt super!!! Ik had bij de thuiszorg een bed, een stalift en nog wat andere hulpmiddelen besteld en die zijn ze 1 december komen brengen. Het huis moest wat anders ingericht worden natuurlijk, maar het staat allemaal prima en zijn eerste weekend is prima verlopen. We hebben er allebei van genoten. Eindelijk geen afscheid hoeven nemen 's avonds en lekker samen ontbijten etc. Over 2 weken, met Kerstmis komt hij weer thuis. Dan zelfs voor 9 dagen, zodat hij met zijn verjaardag en met oud en nieuw thuis is. Vorig jaar was de situatie echt compleet anders: toen was ik echt bang dat het zijn laatste verjaardag zou zijn... En dan nu dit: het is ongelooflijk!!! Heb nu ook echt superveel zin in de feestdagen en het huis is al helemaal in kerstsfeer, klaar om Shazli te verwelkomen.

Denk dat ik belangrijkste dingen nu wel weer heb verteld. Houd jullie op de hoogte hoor, al heb ik eigenlijk geen idee of er nog veel mensen hier lezen...

Groetjes en tot een volgend bericht, Karin