Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




zondag 29 mei 2011

Wat een vechter!

Wat is mijn mannetje toch een vechter. Hij begint steeds meer te proberen dingen na te zeggen en kan steeds beter duidelijk maken wat hij wil, al lukt dat nog lang niet altijd natuurlijk. Het eten gaat meer dan prima, hij zit ook zo mooi telkens zijn mond af te vegen als er per ongeluk een drupje vla in zijn mondhoek zit. Hij helpt me met het aan- en uitkleden door zelf mee te draaien, zijn billen op te tillen, zijn armen mee te bewegen enzo. Probeert zijn gezicht zelf te wassen en zijn tanden zelf te poetsen. Dat laatste is erg moeilijk hoor, maar het is super om te zien wat hij allemaal wil. Woensdag heeft hij met behulp van de sta-lift gestaan en rechtop op zijn bedrand gezeten. Hij was heel goed in balans, hield zichzelf mooi recht zittende. We hadden gevraagd wat hij wilde, toen hij een beetje mopperig was en toen de 'sta-vraag' kwam, knikte hij met een grote lach op zijn gezicht 'ja'. En toen bleek hij het dus te kunnen: hij stond (natuurlijk met een band om zijn rug)!!! Je had zijn gezicht moeten zien: hij was zoooooooo blij!!! En wij met hem natuurlijk. Wie weet wat er allemaal nog haalbaar is...

Groetjes, Karin

donderdag 19 mei 2011

(Sub-)coma af!!!

En Shazli blijft ons maar verrassen. Hopelijk gaat hij daar nog lang mee door! Gisteren heb ik even met de arts gesproken en het gehad over wanneer iemand nog sub-comateus wordt genoemd en wanneer niet meer. Ik heb zelf namelijk al een aantal weken het gevoel dat Shazli helemaal bij bewustzijn is en de arts bevestigde dat: ook hij vindt dat Shazli dat niet meer is. Ik weet het: het is maar een woordje, maar het klinkt wel zoveel beter en vooral zoveel meer realistisch ook.
Hij had gisteren wel veel pijn in zijn been en kramp in zijn voet en dat is wel moeilijk om te zien, maar gelukkig gaan ze hem nu ook later op de dag nog een keer de pijnstiller die hij in de ochtend altijd krijgt geven.
Heb natuurlijk ook nog wat oefeningen met hem gedaan. Hij probeert steeds meer dingen na te zeggen, kan ook steeds beter aangeven wat hij wil (naar bed bijvoorbeeld), de motoriek van zijn rechterhand en -arm zie ik echt steeds beter worden en het hoogtepunt vond ik gisteren toch wel dat hij werkelijk al zijn collega's feilloos op foto's kon aanwijzen als ik de naam van die persoon noemde. Super toch, betekent misschien wel dat met zijn geheugen niets of niet veel mis is (het rare is dat ik had gedroomd van de week dat hij alle straten hier in Oosterhout nog wist). Was ook wel grappig (en ook dat zegt denk ik iets over zijn onthouden) dat, toen we gisteren binnen kwamen en een van de verpleegsters aan hem vroeg of hij al had gedaan wat zij hadden afgesproken, hij wist dat hij zijn tong naar mij moest uitsteken en dat deed hij dan ook prompt.

Ondanks het feit dat het gisteren dus lichamelijk niet allemaal pijnloos was, had hij toch weer een dag waarop je ziet dat hij echt aan het vechten is voor verder herstel. Wat een kanjer hè?!

Groetjes, Karin

vrijdag 13 mei 2011

Aan de vla!!!

Het is zover, Shazli mag aan de vla. De logo belde rond de middag dat het weer goed was gegaan met slikken en dat hij nu elke dag een schaaltje vla gaat krijgen. Ze vertelde me dat hij heel blij en gelukkig had gekeken toen hij het at. Nou, dat geloof ik graag, want na 9 maanden eindelijk iets echts te eten krijgen lijkt me een superervaring.
We gaan nu aan de slag met oefeningen met het alfabet en met pictogrammen. Shazli moet dan de letter die ik (de logo is even met vakantie namelijk) noem aanwijzen en met behulp van plaatjes aangeven hoe hij zich voelt en waar hij bijv. pijn heeft. Gisteren had bij bij zichzelf aangewezen dat hij pijn in zijn voet/been had. Had gewoon naar zijn eigen voet gewezen dus toen de verpleger vroeg waar hij pijn had.
Woensdag toen wij er waren zat hij wat te zeveren en toen wij vroegen of hij zelf zijn kin droog kon maken, ging hij met het washandje naar zijn kin en maakte die droog. Elke keer opnieuw! Inmiddels kan hij ook zijn benen weer wat beter strekken en dat lijkt me ook wel prettig voor hem. Al met al weer een aantal prima dagen met goede berichten gehad dus.

Groetjes, Karin

woensdag 11 mei 2011

En weer positieve puntjes!!!

Na vorige week even geschrokken te zijn van een telefoontje dat Shazli zich uit zijn bed had weten te wringen en op de grond was aangetroffen (hij heeft nu bedhekken gelukkig) heb ik weer positief nieuws. Het nazeggen van enkele woordjes blijft redelijk goed gaam, het is nog niet heel veel en niet superduidelijk, maar toch... Verder is de logo afgelopen vrijdag met het oefenen van de slikfunctie begonnen en dat ging meteen goed. Als dat deze week goed blijft gaan, mag Shazli vanaf volgende week met behulp van de verpleging wat dik vloeibare produkten gaan eten. Vla, yoghurt, dat soort dingen. Lijkt me best maf voor hem om na 9 maanden (vandaag is die fatale dag precies 9 maanden geleden trouwens)weer eens iets met smaak in je mond te krijgen. Hoop dat het hem goed doet.
Mocht dat goed gaan, dan gaan ze langzamerhand over naar gepureerd warm eten en dan als laatste stap nog naar brood. Kan snel, maar ook langzaam gaan. Ligt helemaal aan hoe hij het doet natuurlijk. Ik ben benieuwd.

Zo meteen gaan we weer naar hem toe. Hoop dat die goede weken nog lekker lang voortduren. Hij werkt er keihard voor, kan aan alles merken dat hij graag meer wil, dus het is hem zooooo gegund.

Ik houd jullie weer op de hoogte met hopelijk nog veel meer positieve berichten.

Groetjes, Karin

zondag 1 mei 2011

Weer een superweekend!

Tjongejonge, wat een superweekend had Shazli weer zeg. Hij heeft gewoon weer dingen gedaan die hij nog niet eerder had laten zien... Alles op verzoek, dus dat betekent denk ik dat hij echt steeds meer dingen begrijpt en kan uitvoeren. Hij heeft een appel gepakt en opgetild, zijn tong uitgestoken, geknipoogd, zijn middelvinger opgestoken (zijn duim en wijsvinger kon hij al, dus nu was de middelvinger aan de beurt, hihi), ja en nee geknikt toen ik vragen stelde, zijn voet op de manier die ik uitlegde (naar voren, omhoog en naar achteren) terug geplaatst op het planchet. Een medebewoonster wilde hem leren hoe hij een kushand kan geven en hoewel hij zijn hand nog niet helemaal voor zijn mond kreeg, ging de hand wel een heel eind de richting van zijn mond op.

Vorige week schreef ik nog dat ik er aardig doorheen begon te zitten, maar hier krijg ik weer energie en goede moed van natuurlijk. Het leuke is dat Shazli er zelf ook echt lol in lijkt te hebben dat dingen lukken. Hij heeft dan steeds een grote lach op zijn gezicht en zijn ogen stralen gewoon. Echt geweldig om te zien.

Hoop snel meer van dit soort goede berichten te kunnen schrijven hier.

Groetjes, Karin