Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




woensdag 11 mei 2011

En weer positieve puntjes!!!

Na vorige week even geschrokken te zijn van een telefoontje dat Shazli zich uit zijn bed had weten te wringen en op de grond was aangetroffen (hij heeft nu bedhekken gelukkig) heb ik weer positief nieuws. Het nazeggen van enkele woordjes blijft redelijk goed gaam, het is nog niet heel veel en niet superduidelijk, maar toch... Verder is de logo afgelopen vrijdag met het oefenen van de slikfunctie begonnen en dat ging meteen goed. Als dat deze week goed blijft gaan, mag Shazli vanaf volgende week met behulp van de verpleging wat dik vloeibare produkten gaan eten. Vla, yoghurt, dat soort dingen. Lijkt me best maf voor hem om na 9 maanden (vandaag is die fatale dag precies 9 maanden geleden trouwens)weer eens iets met smaak in je mond te krijgen. Hoop dat het hem goed doet.
Mocht dat goed gaan, dan gaan ze langzamerhand over naar gepureerd warm eten en dan als laatste stap nog naar brood. Kan snel, maar ook langzaam gaan. Ligt helemaal aan hoe hij het doet natuurlijk. Ik ben benieuwd.

Zo meteen gaan we weer naar hem toe. Hoop dat die goede weken nog lekker lang voortduren. Hij werkt er keihard voor, kan aan alles merken dat hij graag meer wil, dus het is hem zooooo gegund.

Ik houd jullie weer op de hoogte met hopelijk nog veel meer positieve berichten.

Groetjes, Karin

3 opmerkingen:

  1. Dat zijn weer goede berichten Karin! Ik blijf zijn vorderingen volgen en ik hoop dat er nog veel volgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. o wat fijn om te lezen zeg, ik hoop dat de vorderingen zo door blijven gaan....
    Liefs marielle

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wauw...karin wat een goede berichten weer....!!!

    BeantwoordenVerwijderen