Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...



donderdag 17 maart 2011

Op naar het ziekenhuis...

Beetje vreemde dag gehad woensdag. We waren rond 4 uur bij Shazli en het was lekker weer, dus we zijn heerlijk een eindje gaan lopen en even gaan winkelen bij de AH. Daarna hebben we een filmpje gekeken en Shazli had echt lol. Zat weer heerlijk te lachen. Hij had een prima dag weer dus.
Rond half 9 wilden we naar huis gaan, maar toen begon het alarm van zijn sondevoedingspomp te piepen. Gebeurt vaker, maar nu bleek de sonde helemaal verstopt te zijn. Er is van alles geprobeerd, maar het probleem kon zelfs met cola (door het bruisen zou de verstopping kunnen oplossen) niet worden verholpen. Iedereen vond het onvoorstelbaar en onbegrijpelijk dat het vanuit het niets en zo snel ineens helemaal verstopt kon zitten... Shazli had nergens last van hoor, maar het eten kan dan niet doorlopen naar zijn maag en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Uiteindelijk zijn we om kwart voor 10 toch naar huis gereden, maar toen we thuis kwamen en belden om te horen of het later misschien toch nog gelukt was, bleek dat niet het geval te zijn. Hij krijgt vannacht dus geen voeding en is dan mooi nuchter als hij morgen naar het ziekenhuis gaat om een nieuwe PEG-sonde te krijgen. Ik zit dus morgenochtend (eigenlijk straks, want het inmiddels donderdag) heel vroeg in de auto op weg naar Den Haag. Ga er vanuit dat het allemaal zo gepiept zal zijn hoor, maar het is wel zeer wenselijk dat ik mee ga. En dat is natuurlijk ook wat ik zelf wil. Moet er niet aan denken dat hij helemaal alleen met een paar ambulanceverpleegkundigen naar het ziekenhuis moet.
Ik houd jullie op de hoogte!

Groetjes, Karin
Gepost door op

2 opmerkingen:

  1. ScrapMiranda17 maart 2011 om 11:34

    hé bah, zo schrijf je dat het allemaal zo stabiel is en dan krijg je dit er overheen.
    Logisch dat je met hem mee wil naar het ziekenhuis.
    Sterkte dan ook vandaag!

    groetjes Miranda

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Miranda17 maart 2011 om 13:12

    Wat fijn karin dat het zo goed gaat.
    Ik las net op het forum dat het ziekhuisbezoek niet doorging gelukkig.
    En wat goed dat ze de behandeling gaan aanpassen, super!
    Wat zou het fijn zijn als hij zich weer kan uiten door te praten
    Dikke knuf uit Lisse

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)