Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...



zondag 16 januari 2011

Bedankt allemaal!

In een apart berichtje wil ik graag iedereen die Shazli op een of andere manier steunt heel hartelijk bedanken. Hij krijgt echt veel kaartjes (en soms zelfs een tekening); superleuk is dat elke keer weer! Zijn kamer is hierdoor echt heel gezellig geworden, want ze worden natuurlijk allemaal, nadat ik ze heb voorgelezen en laten zien, opgehangen.

Daarom, lieve mensen, een apart berichtje om jullie te bedanken hiervoor. Super om te merken dat er zoveel mensen meeleven.
Gepost door op

1 opmerking:

  1. Unknown17 januari 2011 om 19:40

    Lieve Karin en Shazli, wij vinden het niet meer als normaal om iets van ons te laten horen. Ik wil je alleen even laten weten dat we wel aan jullie denken maar wat later jullie berichtjes lezen. Wij hebben het namelijk ook erg druk. Maar zodra er even tijd is jullie proberen te steunen via een berichtje of een kaartje of een tekening. Geen dank! Sterkte, Victor & Jessica, Romano & Antonia. XXX.

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)