Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




zondag 29 mei 2011

Wat een vechter!

Wat is mijn mannetje toch een vechter. Hij begint steeds meer te proberen dingen na te zeggen en kan steeds beter duidelijk maken wat hij wil, al lukt dat nog lang niet altijd natuurlijk. Het eten gaat meer dan prima, hij zit ook zo mooi telkens zijn mond af te vegen als er per ongeluk een drupje vla in zijn mondhoek zit. Hij helpt me met het aan- en uitkleden door zelf mee te draaien, zijn billen op te tillen, zijn armen mee te bewegen enzo. Probeert zijn gezicht zelf te wassen en zijn tanden zelf te poetsen. Dat laatste is erg moeilijk hoor, maar het is super om te zien wat hij allemaal wil. Woensdag heeft hij met behulp van de sta-lift gestaan en rechtop op zijn bedrand gezeten. Hij was heel goed in balans, hield zichzelf mooi recht zittende. We hadden gevraagd wat hij wilde, toen hij een beetje mopperig was en toen de 'sta-vraag' kwam, knikte hij met een grote lach op zijn gezicht 'ja'. En toen bleek hij het dus te kunnen: hij stond (natuurlijk met een band om zijn rug)!!! Je had zijn gezicht moeten zien: hij was zoooooooo blij!!! En wij met hem natuurlijk. Wie weet wat er allemaal nog haalbaar is...

Groetjes, Karin

9 opmerkingen:

  1. Karin, wat heerlijk!
    Heel veel succes voor en jou en voor Shazli, wat gaat hij hard vooruit nu!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. O wat super zeg,heerlijk om dit zo te lezen
    Liefs Marielle

    BeantwoordenVerwijderen
  3. oooh geweldig karin, wat een inspanning allemaal niet oplevert.. succes hoor!!
    groetjes Miranda

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dit is geweldig goed nieuws Karin!! Heel fijn om te horen dat Shazli zo vooruit gaat!
    Groetjes,Brenda

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een geweldig nieuws Karin! Ik volg je op de voet via deze blog en ben ontzettend blij te lezen dat het de goeie kant op gaat!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een geweldig nieuws Karin, jullie zijn allebei enorme vechters.
    Respect hoor !
    Groetjes Yvonne.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Karin, ik zit dit te lezen met tranen in mijn ogen......wat moet dit een machtig mooi moment voor jullie zijn geweest!!!! Geweldig.........

    Groetjes Angelique

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Karin ongelooflijk zo hard als het nu ineens gaat. Het klinkt echt super allemaal. Geniet er maar lekker van en ik hoop dat er nog veel meer zal volgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat heerlijk om te lezen dat het zo goed gaat nu.
    Ik ben zo blij voor jullie.
    Wat gaat het nu snel allemaal.
    Wonderen bestaan dus echt!!

    Dikke knuffel Miranda

    BeantwoordenVerwijderen