Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




vrijdag 13 mei 2011

Aan de vla!!!

Het is zover, Shazli mag aan de vla. De logo belde rond de middag dat het weer goed was gegaan met slikken en dat hij nu elke dag een schaaltje vla gaat krijgen. Ze vertelde me dat hij heel blij en gelukkig had gekeken toen hij het at. Nou, dat geloof ik graag, want na 9 maanden eindelijk iets echts te eten krijgen lijkt me een superervaring.
We gaan nu aan de slag met oefeningen met het alfabet en met pictogrammen. Shazli moet dan de letter die ik (de logo is even met vakantie namelijk) noem aanwijzen en met behulp van plaatjes aangeven hoe hij zich voelt en waar hij bijv. pijn heeft. Gisteren had bij bij zichzelf aangewezen dat hij pijn in zijn voet/been had. Had gewoon naar zijn eigen voet gewezen dus toen de verpleger vroeg waar hij pijn had.
Woensdag toen wij er waren zat hij wat te zeveren en toen wij vroegen of hij zelf zijn kin droog kon maken, ging hij met het washandje naar zijn kin en maakte die droog. Elke keer opnieuw! Inmiddels kan hij ook zijn benen weer wat beter strekken en dat lijkt me ook wel prettig voor hem. Al met al weer een aantal prima dagen met goede berichten gehad dus.

Groetjes, Karin

5 opmerkingen:

  1. Jeetje wat een goed nieuws weer. Na als die maanden niets eten moet het inderdaad hemels zijn om weer wat vla naar binnen te krijgen. En leuk dat jullie met een communicatie systeem gaan beginnen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat goed Karin, dat er weer iets positiefs te melden is. helemaal gaaf ook al zijn het kleine stapjes, zolang het maar vooruit gaat !!

    lieve groetjes Ria S.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat fijn dat het weer vooruit is gegaan!! Hebben jullie ook een idee waar de uiteindelijke grens van vooruitgang ligt? Dus wat hij in het gunstigste geval zal kunnen bereiken?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Fijn dat hij zo vooruit gaat Karin!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Jeetje Karin wat heerlijk nieuws allemaal.
    Kan me voorstellen dat je er ook weer een klein beetje bang van wordt zoveel goede ontwikkelingen zijn er gaande, maar moed houden hoor meis!!!

    BeantwoordenVerwijderen