Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




zondag 12 december 2010

Prima dag

Gisteren ben ik een heleboel dingen gaan kopen voor Shazli's nieuwe kamer. Daarna ben ik naar Tilburg gereden natuurlijk. Shazli was echt superactief en heel helder. Hij probeerde echt een aantal opdrachtjes uit te voeren: tong uitsteken, met een vinger wijzen en zijn arm/hand naar zijn gezicht brengen bijvoorbeeld. Het lukte hem niet helemaal, maar er was wel duidelijk een eerste aanzet en hij kwam dan wel een eindje. Werd soms ook wel bozig dat het hem niet helemaal lukte... Ook was hij erg emotioneel naar de verpleging toe: als hij Marleen en Bea zag, ging hij huilen. Zou hij beseffen dat deze periode in De Hazelaar bijna ten einde is? Dat hij afscheid moet gaan nemen van deze mensen?
Vanavond ga ik ook nog even naar hem toe; nu is hij nog lekker dichtbij en mag ik nog wat langer bij hem blijven. Kan ik meteen wat dingen inpakken alvast, hoeft dat niet allemaal morgen nog te gebeuren. Hoop dat hij vandaag ook weer zo'n supergoede dag heeft.

Groetjes, Karin

2 opmerkingen:

  1. Lieve Karin en Shazli,

    voor jullie komt er nu weer een nieuwe tijd en ik hoop ook een nieuw begin met net zulke kleine stapjes voorwaarts zoals het al de hele tijd gaat.
    Je kan beter een paar kleine stapjes voorwaarts zetten dan 1 hele grote met daar tussenin geen verbetering.
    Ik heb goede hoop voor jullie en zal de komende dagen nog meer aan jullie denken en een kaarsje voor Shazli branden voor een voorspoedige vooruitgang.
    Heel veel liefs en ik bewonder beide jullie doorzettingsvermogen.
    Heel veel liefs en knuffels van Monique

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Shazli,
    via deze, wat onpersoonlijke, digitale snelweg wil ik jou namens Ria, Kimberly en mijzelf toch van harte feliciteren met je 42e verjaardag. Maar wij hadden veel liever gewenst dat dat onder andere en gezondere omstandigheden was geweest. Nu zit je daar, ver weg van vrienden en vriendinnen die je liefhebben. Maar in gedachten zijn we steeds bij je, onthoud dat goed. Wij wensen je, al gaat het langzaam, een goede gezondheid en goede vooruitgang toe en wellicht kunnen we volgend jaar elkaar wél de hand schudden.
    Lieve groetjes, Willem - KiRiWi.

    BeantwoordenVerwijderen