Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




vrijdag 29 april 2011

Iets gezegd!!!

Ik heb sinds het gesprek even niet meer gepost. Moet zeggen dat ik echt een gigantische dip heb gehad en dat het gesprek me ook niet zo heel erg veel goede moed heeft gegeven. Net zoals ikzelf al had gezien, hadden ook de therapeuten het idee dat Shazli wat minder vaak opdrachten uitvoerde. Hoeft niets te betekenen te hebben, kan gewoon even een stapje achteruit zijn, maar ook een teken dat we zo een beetje aan het maximaal bereikbare zitten. Toen we echter het gesprek achter de rug hadden en naar Shazli gingen, was hij echt in goede vorm. Je zou bijna denken dat hij heeft gehoord dat wij ons zorgen maakten en dat hij ons wilde laten zien dat hij nog lang niet klaar is met zijn herstel. Zwaaien, zijn voet recht zetten op zijn stoel als we dat vroegen enzovoort. Lachen om moppen die tegen hem verteld werden door een huisgenoot. Ongelooflijk!

Van de week was ik jarig en ook dat was weer heel moeilijk natuurlijk. Gelukkig had Shazli ook toen weer een supergoede dag. Het lijkt wel of hij soms aanvoelt dat ik er doorheen zit en juist op die momenten weet hij me dan weer op te peppen.

Vandaag liep ik in het tuincentrum. Had net tegen mijn moeder gezegd dat ik al 2 nachten achter elkaar had gedroomd dat Shazli begon te praten toen mijn mobiel overging. Het was de logopediste van het verpleeghuis met goed nieuws. Shazli had van de week "ja" en "nee" gezegd en ook had hij 10 vragen die aan hem gesteld werden met duidelijk ja en nee knikken goed beantwoord. Alle 10 goed dus!!! En als toetje had hij vandaag "hallo" gezegd tegen de logo. Natuurlijk moeten we voorzichtig zijn met onze blijdschap. Je weet nooit of het nog verder gaat. Het is nog maar iets kleins, maar voor mij is dit weer een enorme stap voorwaarts. Je begint niet met hele zinnen lijkt me, dus ik zie het gewoon als iets positiefs. Er is me gevraagd of ik zelf ook Shazli zoveel mogelijk wil stimuleren in het knikken en praten. Nou, daar was ik al mee bezig, maar ook ik raak hierdoor alleen maar extra gemotiveerd natuurlijk. Oh, wat had ik zo'n bericht even hard nodig zeg. Duimen jullie mee voor verdere ontwikkeling van het praten?

Groetjes, Karin

3 opmerkingen:

  1. Jaaaaaah!! Ik duim heel erg met je mee dat het zo vooruit blijft gaan!
    En ik kan me zo voorstellen dat je er doorheen zat! Gelukkig nu positief nieuws!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ooooooooh Karin ik ben zo blij voor jullie.
    Juist op het moment dat je er helemaal doorheen zit gebeurt dit.
    Ik snap dat de artsen voorzichtig blijven maar ik vind het een goede stap vooruit, positief blijven hoor.
    Ik zal voor je duimen dat dit doorzet.
    Ik zie je over twee weken.

    Groetjes Miranda

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Karin,
    ik hoorde al van Ralph het bericht dat Shazli 'hallo' had gezegd maar het zijn nog meer goede berichten!!
    Ik moet denken aan de ontwikkeling van kleine kinderen: ineens heb je van de dagen/weken dat je denkt: watis ie toch lastig en niet in zijn hum... en voila, dan heb je een sprongetje te pakken... wellicht werkt dit bij Shazli ook zo en mag hij nòg meer sprongetjes maken... wij hopen mèt jou!
    Ralph & Miranda

    BeantwoordenVerwijderen