Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




dinsdag 11 september 2012

Weer een klein stapje vooruit!

Na een heel lange tijd stil te hebben gestaan, leek er 2 weken geleden ineens toch weer iets te gebeuren. Het lopen in de brug ging eigenlijk best onverwacht ineens heel goed. 16 meter lopen met maar een keertje even zitten tussendoor en mooi gestrekte benen! Ook merken we dat Shazli steeds meer begint te praten. Niet dat het allemaal heel erg verstaanbaar is, maar hij heeft in elk geval de neiging om zijn mondspieren weer te gebruiken (voor andere dingen dan voor eten want daarvoor gebruikt hij ze heel graag hihi). Ik versta in elk geval weer meer dan de afgelopen maanden het geval is geweest.
Shazli heeft gesprekken gehad met een psycholoog en medicatie gekregen om zijn angst een beetje in te perken. Ook hebben we hem 2 weken geleden laten ervaren hoe het is om de grond te liggen en toch weer omhoog geholpen te worden. Hij was namelijk bang dat als hij zou vallen, hij niet meer in de stoel terug zou kunnen komen te zitten. Er is dus van alles ondernomen om zijn angst minder te maken en dat lijkt te werken.
De volgende stap is om te kijken of hij met een rollator die onderarmsteunen heeft een paar pasjes zou kunnen zetten binnenshuis. Dan hoeft hij niet heel zijn gewicht op zijn benen te laten rusten zoals bij een looprekje wel het geval is als hij dat moet verzetten. Hij houdt dan de steun in zijn armen. Zou mooi zijn als dat zou lukken.

Deze ontwikkelingen hebben ervoor gezorgd dat Shazli weer gaat verhuizen per 1 oktober. Zijn afdeling wordt verplaatst naar nieuwbouw op het terrein van het Elisabethziekenhuis. Eigenlijk mocht hij vanwege het gebrek aan vooruitgang niet mee daarheen, maar nu hij weer wat nieuws heeft laten zien, gaat de therapie on elk geval weer een tijdje door en gaan we over 2 weken de spullen weer inpakken.

Inmiddels is hij ook zo goed als elk weekend thuis. Heel gezellig natuurlijk. En zo gaan we beetje bij beetje weer een normaler leven leiden.

Groetjes,Karin

7 opmerkingen:

  1. Ach jeetje dat is toch weer positief! Fijn om te lezen dat er toch weer vooruitgang is. Succes met de verhuizing.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat heerlijk om te lezen dat er weer wat stapjes vooruit gaan. Super!! Succes met het verhuizen. Vindt Shazli dat niet vervelend elke keer. Toch weer een andere omgeving en andere mensen om hem heen. Kan ook een voordeel zijn natuurlijk. Feit dat de therapie doorgaat is natuurlijk wel heel fijn.
    Groetjes Wendy

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ben heel blij voor jullie. Veel succes !!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha Karin, ben geen trouwe berichten-plaatser, maar volg alles wel. Eigenlijk vind ik het nog steeds ongelooflijk wat een impact zo'n kort moment op iemands leven kan hebben. En op het leven van iedereen om hem of haar heen. Ik heb echt diep respect voor jouw geduld. Hoe je ieder sprietje vastpakt om houvast te vinden om verder te gaan! Ik hoop dat er steeds positieve ontwikkelingen blijven komen waar jullie moed uit kunnen putten om verder te gaan en dat er uiteindelijk een situatie komt die jullie een mooi leven samen verder biedt! Liefs, Carla

    BeantwoordenVerwijderen
  5. ik ben het helemaal met Carla eens. ZO knap van Shazli, maar iedere keer als ik hier mee lees, denk ik het had allemaal niet nodig hoeven zijn. Een gek die op je pad komt en pats, je hele leven en dat van je geliefden is veranderd. Ik vraag me ook wel eens af of Shazli zelf iets herinnert van die bewuste dag (ergens in augustus twee jaar geleden was het toch)
    Liefs
    Chantal

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik zit hier weer met een smile van oor tot oor te lezen. Elke avond gaat hij nog steeds mee in een huge healing oa ook voor zijn spreken en lopen :)
    Hij doet het zo goed !!!
    Sterkte maar weer met de verhuizing, wel een gedoe maar met meer potentie !

    Een dikke knuffel voor jullie alle twee <3

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dank jullie wel voor jullie reacties. Het doet ons goed te merken dat er nog steeds mensen zijn die met ons meeleven en het blog lezen. Het was inderdaad in augustus 2 jaar geleden dat ons leven veranderde. Shazli herinnert zich die dag nog wel, maar niet dat hij werd geschopt en viel. En ook van de periode dat hij (sub-)comateus was herinnert hij zich helemaal niets. Best bizar, want toen hij licht bewustzijn had, reageerde hij op van alles en nog wat, maar hij herinnert het zich dus niet. Volgens de arts een kwestie van niet opgeslagen. Maar goed, zijn verdere geheugen is zo goed als in orde, en dat is belangrijker.

    Liefs,
    Karin

    BeantwoordenVerwijderen