Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




donderdag 8 maart 2012

Hij doet het echt goed!

De tijd vliegt! Ik zie dat ik al een week of 5 niet meer heb gepost. Oeps...

Maar ik heb eigenlijk alleen positief nieuws. Shazli staat op een wachtlijst voor een verpleeghuis in Tilburg die niet al te lang is. Over ruim een week gaan we ook op intake bij een andere instelling in dezelfde plaats, dus hij gaat zeker op niet al te lange termijn dichterbij huis komen. Echt super voor iedereen. Kan hij veel vaker naar huis komen en is het voor ons makkelijker en minder tijdrovend om op bezoek te gaan.

Verder is hij aan het oefenen met lopen!!! Sinds deze week zet hij een paar stapjes tussen de brug bij de fysio. Hij wordt wel een beetje vastgehouden, maar wie weet gaat het toch ooit nog lukken een klein stukje te lopen. Al zijn het maar 10 pasjes, dat zou het allemaal zoveel makkelijker maken bij heel veel dagelijkse dingen. Ook doet hij heel erg zijn best om te praten met ons. Hij begint vaak niet meer met zijn alfabet op het a-4'tje, maar probeert het meer en meer met praten. En ik merk dat het beetje bij beetje vooruit gaat. Ook is hij helemaal uit de inco's. Ook niet bepaald onbelangrijk voor een beetje een menswaardiger gevoel. Hij smeert en snijdt zelf zijn brood en eigenlijk doet hij gewoon in het algemeen steeds meer zelf. Hij trippelt een beetje rond in het huis daar, zit lekker te computeren, zet zelf een DVD'tje aan op zijn kamer. En ik zie hem ook genieten van al die kleine overwinninkjes. Echt wie had dat u anderhalf jaar geleden (of eigenlijk nog maar een jaar geleden) kunnen denken? Zouden wonderen dan echt bestaan???

Groetjes, Karin

10 opmerkingen:

  1. Karin, wat fijn om toch elke keer te lezen dat het steeds beter gaat met Shazli! En ik kan me voorstellen dat het helemaal super is als hij dichter u de buurt kan komen wonen! Hopelijk duurt dat niet al te lang meer! En petje af voor jou, dat je het allemaal maar volhoudt en ons ook nog op de hoogte houdt!

    Groetjes Christel

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn Karin dat hij zo vooruit gaat! Tot gauw weer een keertje en kop op jij ook volhouden he.

    Liefs Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja wonderen bestaan soms, je moet er wel in blijven geloven.
    Wat heerlijk dat je nu alleen maar positief bericht hebt geschreven en wens jullie dan ook dat er snel een plekje in de buurt komt !!!

    lieve groetjes Ria S.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een positieven berichten allemaal karin . Fijn voor jullie dat hij vooruit gaat . En net zoals ria al zegt wonderen bestaan als je er maar in blijft geloven
    liefs miriam

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Als je maar niet opgeeft en gewoon een sterke kanjer bent dan bestaan wonderen dus echt. Wat fijn te lezen dat het zo goed gaat met Shazli. Wat zou het heerlijk zijn als Shazli in Tilburg kan komen wonen. Hou je taai meid dat zal Shazli ook erg goed doen en blijven knokken voor verbetering.
    Groetjes Wendy

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat fijn dat het zo goed gaat! Wat heerlijk dat er, idd na alweer zo'n lange tijd, nog steeds zulke sprongen vooruit te maken zijn. En iedere sprong geeft weer moed en kracht voor de volgende. Blijven springen!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat ontzettend goed om te horen Karin!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. wat fijn dat het zo goed gaat. En elke sprong voorwaarts is er toch weer een.

    liefs heidie

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Nee dat hadden we anderhalf jaar geleden zeker niet gedacht. Het gaat heel langzaam maar als je erop terug kijkt dan is er eigenlijk vreselijk veel gebeurt. Blijft heerlijk om te lezen dat er nog steeds vooruitgang is!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wauw!!! Super zeg!!! Wat een doorzetter (samen met jou!)!
    liefs, miranda en Ralph

    BeantwoordenVerwijderen