Woensdag 11 augustus 2010 stond onze wereld ineens op zijn kop. Shazli ging die avond (het was de eerste dag van de Ramadan) even naar zijn flat om wat dingen op te halen. Hij kwam maar niet terug naar mijn huis en later op de avond bleek dat hij het slachtoffer was geworden van een misdrijf waarvan je je in de verste verte niet kunt indenken dat je daar ooit mee te maken krijgt. In het ziekenhuis aangekomen bleek dat hij in coma lag. Ook kon hij niet zelf ademen. Gelukkig pakte hij het zelf ademen de zaterdag erna weer goed op. Dat was stap 1. Nu 'alleen' nog wakker worden... En dat wilde helaas maar niet lukken. Hij heeft een week of 5 in volledige coma gelegen, en daarna werd hij een beetje 'wakker'. Hij deed zijn ogen steeds meer open, ging wat mensen volgen en leek wat tv te kijken. Ook bewoog hij zijn armen en benen wat. Hij ging dus over naar de vegetatieve toestand zoals ze dat dan noemen.



Na in totaal 9 weken op de IC te hebben gelegen is hij op 14 oktober naar een verpleeghuis in Tilburg gegaan. Beetje bij beetje lijkt er iets meer bewustzijn te komen en vanaf 13 december gaat Shazli een zintuiglijk prikkelprogramma volgen in Den Haag om te zien of er nog meer vooruitgang te behalen is. Op dit blog kun je volgen hoe het verder gaat...




zaterdag 16 juli 2011

Hij doet het goed!

Weer is er anderhalve week voorbij gegaan en in die tijd blijft het toch met kleine stapjes vooruitgaan. Vanaf komende week mag hij de warme maaltijd groffer gaan eten, tenminste de groenten en de aardappels. Kan hij tenminste ook herkennen wat hij krijgt... Verder praat hij steeds meer, zijn woordenschat wordt goed aangesproken door hem. De verstaanbaarheid is nog wel erg wisselend, maar ik heb er wel vertrouwen in dat dat beetje bij beetje nog beter zal worden. Heb gisteren een klok in zijn kamer opgehangen en getest of hij klok kon lezen: ja dus! Ik sta ervan versteld hoeveel er cognitief nog in orde is na dat lange coma. Onvoorstelbaar vind ik het soms en zelfs ook wel onwerkelijk. Dit had ik echt nooit verwacht.

Hij maakt echt superveel grapjes met het personeel en tegen mij. Het is gewoon echt gezellig bij hem op bezoek te zijn: we lachen wat af! Verder lijkt hij steeds vaker de drang om te plassen te voelen en dan geeft hij ook aan dat hij dat wil doen. Vind ik persoonlijk een goed teken op een of andere manier.
Het regelen van van alles en nog wat wat hij altijd voor iedereen deed, lijkt er ook nog steeds in te zitten. Gisteren moest en zou hij zijn broer spreken om ervoor te zorgen dat een vriendin die volgende week naar Egypte gaat op het vliegveld wordt opgehaald door die broer. Pas toen hij hem had gesproken, werd hij weer rustig.

Hij verrast me trouwens wel vaker: ik had gisteren een beker met dubbelfris voor hem gemaakt en toen ik even bezig was zijn schone kleren op te hangen, zei hij ineens mijn naam. Toen ik me omdraaide, had hij zelf die beker gepakt en wilde hij drinken. Was toen hij nog vol was te zwaar voor hem, maar toen ik hem had geholpen en hij minder zwaar was, kon hij het zelf. En dat zit hij zo trots als een pauw te kijken.

Intussen is hij de afgelopen week, en wordt hij de komende dagen, enorm verwend met vele bezoekjes en met lekkere (zachte) taart die mensen voor hem meebrengen. Hij geniet en je ziet dat hij heel blij is met deze belangstelling.

Ik denk dat ik het belangrijkste weer heb verteld. Ik ga even op vakantie om bij te tanken na een enerverende 11 maanden, maar zodra ik terug ben, laat ik jullie weer weten hoe het gaat. En dan ga ik natuurlijk in augustus samen met Shazli nog een weekje op vakantie!!!

Iedereen die ook op vakantie gaat: geniet ervan!

Groetjes, Karin

8 opmerkingen:

  1. Fijne vakantie Karin!
    Al zal ik je updates missen, heerlijk om zo'n positieve blog te volgen....ik had nooit verwacht (na die vreselijke verhalen in het begin) dat je dit nog eens zou kunnen schrijven. Kan Shazli al vertellen hoe het voor hem geweest is? Is hij werkelijk "weg" geweest of heeft hij wel van alles meegekregen?
    Ik hoop gauw weer van je te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ook ik blijf me verbazen als ik je blogjes lees. Elke keer heb je weer vooruitgang te melden en dat na zo'n lange tijd in coma gelegen te hebben voelt dat voor mij toch steeds weer als wondertjes.
    Ik wens je een heerlijke vakantie toe en we lezen het wel weer als je thuis bent.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik sluit me helemaal aan bij mijn voorgangsters.
    Wat ontzettend fijn dat het zo goed gaat en jullie beiden zo positief blijven.
    Geniet van je vakantie, even lekker opladen en nieuwe energie opdoen.
    Groetjes, Yvonne.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat heerlijk om je verhalen te lezen.
    Het is echt een WONDER!!
    Ik ben zoooo blij voor jullie dat het steeds een stukje beter gaat.
    Geniet van je vakantie die heb je dubbel en dwars verdient.
    Dikke knuffel uit Lisse.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Karin een hele fijne vakantie en geniet er lekker van en hopelijk blijven de positieve verhalen doorgaan.

    alle goeds samen en lieve groetjes Ria S.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ik krijg het er warm van
    wat heerlijk meis
    heel veel succes voor beiden

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat doet hij het toch goed he....en niet alleen hij maar jij ook vooral.
    Ik ben erg trots op je en ik wens je een hele fijne vakantie in Magreb, geniet er maar lekker van...je hebt het zo verdiend.
    Knuffels voor jullie beiden.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Jolanda, tot nu toe lijkt het zo te zijn dat hij zich niets kan herinneren van wat er die beruchte avond is gebeurd. Dat hoor je vaak bij mensen die zoiets hebben meegemaakt. Ook kan hij zoch naar het zich nu laat aanzien niets herinneren van de tijd die hij in coma lag: hij wet niet dat zijn broers hier zijn geweest bijv. Ik heb geen idee of het later nog terug kan komen...
    Groetjes, Karin

    BeantwoordenVerwijderen