Brood!!!

Het is gelukt hoor, Shazli kan brood eten! Zonder korstjes nog, maar ach... kniesoor die daar op let. Ook mag hij nu wat minder dik gaan drinken. Alles moest nog echt dik zijn i.v.m. verslikgevaar, maar nu mag het op drinkyoghurtdikte, dus dat is écht vloeibaar. Verder gaat hij steeds meer kletsen en is hij heel erg gericht op contact maken met de mensen in zijn omgeving. Hij roept naar iedereen en kletst op zijn manier wat af. En als we het dan toch over praten hebben: ik vind dat hij steeds meer zinnetjes van een woordje of 4 (en soms meer) gaat zeggen en dat het ook steeds duidelijker verstaanbaar wordt. Hij kan een aantal klanken die hij eerst niet kon uitspreken nu al wat beter zeggen, dus ik blijf hoopvol.

Zondag had ik kwarktaart van mijn moeder meegenomen voor hem... Nou dat was feest!!! Hij zat te (vr)eten! Toen zijn enorme punt op was, wilde hij een nieuwe taart, dus hebben we mijn moeder gebeld en heeft hij haar zelf verteld dat ze de volgende keer een nieuwe voor hem moet maken. Gaat ze dus vrijdag doen. Ik had lekker een DVD van een concert van UB40 opgezet en geloof het of niet, maar hij zong af en toe een beetje mee. Het gaat nog te snel voor hem om hele zinnen bij te kunnen houden, maar aan het eind van een zin zong hij echt een paar woordjes die hij kende mee. En hij zat mee te dansen, met armen en benen tegelijk. Beetje ongecontroleerd, maar toch. Het is echt zooooooo leuk om hem zo'n plezier te zien hebben. Hij kan echt genieten van dingen die hij altijd leuk en lekker vond.

Intussen is de taxibuspas aangevraagd en die zal binnen enkele weken wel binnenkomen en ben ik bezig met een vakantie voor ons samen in een zorghotel op de Veluwe. Hopelijk horen we eind deze week dat er nog plaats is. Zou super zijn: even een weekje samen zijn, en niet 's avonds weer naar huis hoeven gaan en hem achterlaten. En als hij die pas heft, kan hij ook een keer naar huis komen voor een dagje. Ook dat zou te gek zijn natuurlijk.

Plannen genoeg dus. Hopelijk komen er geen rare dingen tussen die dit alles in de weg staan. Vind dat we onderhand wel wat rust en geluk mogen hebben.

Wordt weer vervolgd natuurlijk!

Groetjes, Karin